Onze spiegel – hoe een paard ons weer in balans bracht

Mijn dochter van 7 zat duidelijk niet lekker in haar vel.
Ze trok zich terug, huilde snel, wilde niet naar school en al helemaal geen sport of clubje. Het liefst zat ze thuis, stilletjes op de bank.

Als moeder maakte ik me zorgen. Wat had ze nodig? Wat miste ik?

Tijdens de eerste sessie met Carin en Major – het prachtige, rustige paard – werd het al snel helder.
De spanning in míj had zich als het ware op haar vastgezet. Mijn gehaaste dagen, het gemopper, de onrust… ik zag het nooit zo duidelijk als toen ik het terugzag via Major.

Mijn dochter is gevoelig. En al mijn ‘kleine uitbarstinkjes’ kwamen bij haar keihard binnen.
Major liet haar zien, voelen, wáár ze uit balans was. En hij liet mij zien wat mijn invloed daarin was.

Na die eerste sessie gebeurde er iets bijzonders.
Mijn dochter straalde. Ze voelde zich gezien.
Ze huppelde weer, lachte, en leek lichter – alsof er iets van haar schouders afviel. En eerlijk? Ook van die van mij.

Sindsdien ben ik bewuster. Ik bewaak de rust in huis beter, let op mijn eigen energie. En wat ik zie?
Mijn dochter groeit. Ze huilt minder snel, herstelt sneller van prikkels, en voelt zich sterker.
Ze heeft zelfs weer zin om te sporten – ze wil nu paardrijden!

Dank je wel Carin en Major, voor de spiegel tussen mij en mijn dochter.
– Een dankbare moeder

Een cliënt met extreme verlatingsangst, met als gevolg dat cliënt niet alleen ergens in een ruimte kon verblijven zonder paniekaanvallen.
Geweldig zoals Major het coachpaard de situatie aanvoelde en steun gaf op momenten dat het nodig was. Wat een geweldige timing liet Major zien. Cliënt was met 5 coachsessies sterk genoeg om zonder paniekaanvallen relaxed verder te kunnen gaan met het leven, zonder medicatie. Ben super trots op cliënt en mijn coachpaard Major.

Hoi Carin, onze tekst voor je website.

Van worsteling naar vertrouwen – de verandering in onze dochter

Onze dochter had het al langere tijd moeilijk op school. Haar cijfers kelderden, ze had alleen maar negatieve woorden over voor haar leraren en alles leek teveel.
Maar het lastigste? Ze kon zelf nauwelijks onder woorden brengen wat er precies aan de hand was.

We voelden als ouders dat er iets niet goed zat.
De gesprekken met school leverden weinig op, en zodra het daarover ging, zei ze al snel: “Het gaat wel weer.”
Maar dat deed het niet.

Thuis was ze prikkelbaar, boos, somber. Ze wilde niet meer naar school, haatte alles en iedereen daar. En dit bleef zich herhalen – dag na dag.
Als ouder maak je je dan grote zorgen. Zeker in haar examenjaar. We zagen haar langzaam opgeven.

Tot ze op een dag zelf zei: “Ik heb hulp nodig.”

Via een kennis hoorden we over Carin en haar praktijk. Haar aanpak sprak ons meteen aan: anders, warm en mensgericht. Toch lieten we de keuze bij onze dochter.
Ze koos eerst voor de huisarts, maar na één gesprek kwam ze terug: “Mag ik het toch bij Carin proberen?”

En zo kwamen we bij Carin en haar paard Gerben terecht.

Het eerste gesprek was moeizaam. Onze dochter wist vaak geen antwoord te geven. Ze zat vast. In zichzelf, in school, in alles. Maar Carin voelde haar feilloos aan en hield het luchtig, veilig en respectvol.

Toen kwam de sessie met Gerben.
Wij mochten op afstand meekijken – en wat er gebeurde, raakte ons diep.
Gerben reageerde zó puur op haar gedrag. Zijn reacties gaven haar inzichten die wij als ouders nooit hadden kunnen overbrengen.
Er kwam emotie los. Niet alleen bij haar, ook bij mij. Want ik herkende patronen van mezelf. Dingen die ik – onbewust – had doorgegeven.

Naarmate de sessies vorderden, zagen we haar veranderen:

• De boosheid werd minder.

• Ze kreeg weer motivatie.

• Haar cijfers gingen omhoog.

• Ze begon weer te lachen, ondernam dingen, kwam uit haar schulp.

• En het mooiste: ze durft nu haar eigen keuzes te maken, met meer zelfvertrouwen dan ooit.

Er komen nog steeds uitdagingen op haar pad, maar ze gaat ze aan – ook als het spannend is.
En wij? Wij zijn ongelofelijk trots.

En dankbaar.
Voor Carin, voor Gerben en voor de bijzondere manier waarop zij beiden onze dochter hebben geholpen om weer in zichzelf te geloven.

– Truus, moeder van een krachtige dochter

Een jongen met zelfmoordplannen.

“Hallo Carin,
In april hebben we jouw leren kennen. Van het ene op het andere moment stond ons leven stil, toen onze zoon Daan van 7 jaar ons vertelde dat hij het leven niet meer zag zitten. Het ooit zo vrolijke mannetje was totaal veranderd in een hele andere jongen, negatief over zichzelf en geen zelfvertrouwen meer.
Thuis heeft ie dit lang verborgen kunnen houden maar op school was ‘t al geruime tijd merkbaar.
Vanuit school zijn er verschillende gesprekken geweest en werd ons geadviseerd om hulp in te schakelen wat we ook gedaan hebben.

Maar…..op die hulp wachten we nog steeds…!!!

Door de bureaucratie schijnt het allemaal zo lang te moeten duren, maar als je de hulp hard nodig hebt wil je z.s.m hulp krijgen. Gelukkig hebben we dat bij jouw meteen gekregen. We belde je zondag ‘s avonds om half 10 voor advies, we waren radeloos! Je hebt ons meteen te woord gestaan en ons goed advies gegeven. We zijn er mee aan de slag gegaan, evenals de keren dat we naar je toe zijn gekomen vanuit Venlo.
Coaching met Paarden, voor mij was ‘t de eerste keer heel spannend, laat staan voor Daan zelf. Je zag hem na iedere keer opknappen als hij van je terug kwam en weer een heel verhelderend gesprek met jouw had gevoerd. Samen met jouw paard Major heeft ie veel geleerd. Daan moest nooit iets hebben van paarden, in het begin nam hij ook een afwachtende houding aan, maar al snel raakte hij heel vertrouwd met Major. Zo vertrouwd dat hij na een keer of 5, zelfs onder de hals van Major door durfde te lopen. Er is heel veel duidelijk geworden door de gesprekken die jij met hem gevoerd hebt.

Hij zit weer lekker in z’n vel en gaat na de vakantie starten op een andere school, waar hij beter begeleid gaat worden.
Daan heeft zijn zin in het leven en zijn zelfvertrouwen weer terug gevonden. Dankzij jouw professionele hulp hierbij.
Je begrijpt natuurlijk, als moeder zijnde, dat ik je daar eeuwig dankbaar voor ben!

Groetjes Esther”.

Verrassende coach sessie….

De planning was een Coach sessie met het paard Gerben samen met een jongen van 14 jaar. Een echte puber met ADHD die al eerder met  Gerben had gewerkt.
Dit keer verliep alles heel anders. Gerben had alleen maar oog voor de moeder. Had de jongen een stukje gelopen, hij werd weer meegesleurd naar de kant waar de moeder op een bankje plaats had genomen.
Gerben gaf aan daar is aan de hand. Oke dat kan. Op mijn vraag aan de moeder is er iets waar je mee zit: “Nee er is echt niks…”.
Op de vraag of de moeder eens contact wilde maken met Gerben, dat voor heen nog nooit gebeurt was, reageerde de moeder positief.
Nadat de moeder contact had gemaakt, door te aaien.Gaf de moeder aan dat er niks qua spanning was verandert. Oke dat kan. Nadat we even geklets hadden, mocht de moeder weer contact maken met Gerben door hem te aaien en toen kwamen de emoties los die ze al die tijd wilde verbergen. De moeder wilde sterk zijn voor haar gezin, maar vergat daarbij haar eigen gevoel.
De les die Gerben gaf;”geef je emoties de ruimte en gun jezelf de tijd om alles een plek te geven”. Want wie niet goed voor zichzelf zorgt kan niet goed voor een ander zorgen.

Hoi Carin

Hier een berichtje namens onze zoon, hij vond dat ik het jou echt even moest laten weten.

Een week of 2 geleden zijn we naar een plek geweest waar ze zo’n binnenspeeltuintje hadden.
Er was ook een dichte glijbaan bij.

Daan kwam op een gegeven moment heel verdrietig naar ons toe: hij wilde héél graag van de glijbaan, maar hij durfde niet (bekend probleem bij hem). Met hem gepraat; wat kan er gebeuren, waar ben je bang voor, wat lijkt je er leuk aan etc. Dat leek te helpen en hij ging vol goede moed naar boven. Om vervolgens nog verdrietiger beneden te komen, want nee, hij durfde ECHT ECHT niet, maar hij wilde zóóó graag.

Toen heb ik jouw stamp- en ademhalingsoefening er weer even bij gepakt en dat samen met hem gedaan. Heel zelfverzekerd ging hij terug naar boven.
Bovenaan de glijbaan deed hij de oefening zelf nog een keer en toen gleed hij supertrots naar beneden!!

Hij heeft het er nóg over: ‘Dankzij de oefening van Carin durf ik nu van de glijbaan!’.
Je snapt hoe blij hij is  (en wij ook!)

Groetjes José en Daan.

Wil je nog meer reacties op mijn blog lezen?  Klik hier….