Hoi Major hier, beroep Coach-Paard.

Je gelooft niet wat me laatst overkwam! Ik stond gezellig met Carin te kletsen toen een moeder met haar kind langskwam. Ze had problemen met school en pesten, en die moeder vertelde dat ze vaak met de docent moest praten over haar lastige pestkop van een kind. Ze had van alles geprobeerd, van serieuze gesprekken tot straffen, maar niets leek te werken. En toen vroeg die moeder aan Carin: “Carin, kan jij met Major ons helpen?”

Nou, je weet hoe Carin me alle vrijheid geeft, geen trucjes of gedoe. Dus ik ging met dat kind lopen, maar ik luisterde niet echt. Hij liep voor me, en ik gaf ‘m een duwtje in de rug. Begon-ie te lachen. Ik bleef duwtjes geven, maar het lachen werd steeds minder. Tot hij riep: “Dit wil ik niet meer, dit is echt niet leuk!” Maar ik vond het wel grappig, dus ik (Major) ging gewoon door. Totdat hij in tranen uitbarstte. Toen ging Carin even met hem praten, zo van: “Hoe voel je je nu? Zou de ander die je pest zich zo ook voelen?”

Echt een leuke sessie, voor mij Major, maar helaas heb ik dat kind nooit meer gezien. Later hoorde ik van Carin dat het pesten meteen gestopt was. Geen tweede sessie nodig.